Internet Meme ဆိုသည္မွာ...

Meme (မီးမ္) ဆုိတဲ့ စကားလံုးတစ္လံုးဟာ ျမန္မာ့အင္တာနက္ လူမႈကြန္ယက္ေတြေပၚမွာ အေတာ္ေလး ေခတ္စားလာေနတာကုိ သိၾကမွာပါ။ ဒီေန႔မွာဆုိရင္ ေဖ့ဘြတ္မွာ ျမန္မာမီးမ္အဖြဲ႕ (meme group) ေတြ ရာနဲ႔ခ်ီ ရွိေနၿပီး၊ အႀကီးဆံုး အဖြဲ႔ေတြဟာဆုိရင္ အဖြဲ႕၀င္ သိန္းဂဏန္းအထိ ရွိေနၾကပါတယ္။

မီးမ္ဆုိတာ လူတစ္ဦးမွ တစ္ဦးသုိ႔ ကူးစက္ပ်ံ႕ႏွံ႔ေသာ အယူအဆ သို႔မဟုတ္ ယဥ္ေက်းမႈ သေကၤတ တစ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ စကားလံုးတစ္လံုး၊ စကားစု တစ္စု၊ သေကၤတတစ္ခု၊ ဒါမွမဟုတ္ ကုိယ္ဟန္အမူအရာတစ္ခုဟာ မီးမ္တစ္ခု ျဖစ္လာႏုိင္ပါတယ္။

ဒါက အီေဗာ္လူးရွင္းပညာရပ္နဲ႔ သက္ဆုိင္ၿပီး၊ လူမႈအသုိင္းအ၀ုိင္းေတြ အဆင့္ဆင့္ ေျပာင္းလဲပံုကုိ သံုးသပ္ရာမွာ သံုးတဲ့ စကားလံုးပါ။ ဂရိစကားလံုး (mimema = အတုယူထားေသာ အရာ) ႏွင့္ အဂၤလိပ္စကားလံုး (gene = မ်ိဳးဗီဇ) ဆုိတဲ့ စကားလံုးႏွစ္လံုး ေပါင္းၿပီး meme ဆုိတဲ့ စကားလံုး ျဖစ္လာေၾကာင္းနဲ႔ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္မွ သိပၸံပညာရွင္ ရစ္ခ်ာ့ဒ္ေဒၚကင္းစ္ က ဒီစကားလံုးကုိ တီထြင္ခဲ့တာျဖစ္ေၾကာင္း သိမွတ္ရပါတယ္။

ဒီေဖ့ဘြတ္စာမ်က္ႏွာမွာေတာ့ အဲဒီ မီးမ္အေၾကာင္းကုိ ေျပာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အင္တာနက္ မီးမ္ လုိ႔ေခၚတဲ့ အင္တာနက္မွာ ပ်ံ႕ႏွ႔ံတဲ့ မီးမ္ေတြအေၾကာင္းကုိပဲ ေျပာမွာပါ။ အင္တာနက္မီးမ္ ဆုိတာေတြကေတာ့ အင္တာနက္ေပၚမွာ အလ်င္အျမန္ ပ်ံ႕ႏွံ႔တဲ့ အရာေတြပါ။ ဟာသဓါတ္ပံုေလး တစ္ပံု ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ ဗီဒီယိုဖုိင္တစ္ခု ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ စာပုိဒ္တစ္ပုိဒ္လည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ႏုိင္သလုိ၊ စာလံုးေပါင္း သဒၵါ တမင္တလြဲေရးထားတဲ့ စကားစုမ်ားလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ပ်ံ႕ႏွံ႔ပံုကေတာ့ တုပၿပီးေတာ့ လုိက္လုပ္ျခင္းျဖင့္ ပ်ံ႕ႏွံ႕တာပါ။ ဓါတ္ပံုဆုိရင္လည္း ပထမ ပံံုက အခ်ိန္တိုအတြင္း လူေပါင္းမ်ားစြာ လက္ခံသြားၿပီး၊ ေနာက္ထပ္ လူေပါင္းမ်ားစြာက ပံုစံတူျဖစ္ျဖစ္ ပံုစံခပ္ဆင္ဆင္ျဖစ္ျဖစ္၊ တုပၿပီး လုိက္လုပ္ၾကတာမ်ိဳးပါ။

 အင္တာနက္ မရွိခင္ ကတည္းက ဒီလုိ မီးမ္ေတြ ရွိေတာ့ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒုတိယကမာၻစစ္ မတုိင္ခင္ကတည္းက ရွိခဲ့တာ ျဖစ္ၿပီး ဘယ္တုန္းကတည္းက စခဲ့တယ္ဆုိတာကုိေတာ့ ဘယ္သူမွ ေသခ်ာမသိၾကေတာ့ပါဘူး။
အင္တာနက္ေခတ္ကုိ ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ မီးမ္ေတြဟာ အရွိန္အဟုန္နဲ႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ ဟိုးအစပုိင္းက အင္တာနက္ မီးမ္ေတြကုိ စိတ္၀င္စားရင္ “O’RLY?” “LOL Catz” စတဲ့ စကားလံုးေတြကုိ ဂူဂယ္မွာ ရွာၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။

ယေန႔ေခတ္ အင္တာနက္ မီးမ္ေတြက အမ်ားအားျဖင့္ ဟာသဓါတ္ ပါပါတယ္။ ဟာသဆုိတာ လူအမ်ားဆံုး လက္ခံႏိုင္တဲ့ ရသတစ္ခု ျဖစ္တဲ့အျပင္ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ လက္ဆင့္ကမ္းဖုိ႔ အေကာင္းဆံုး ခံစားခ်က္ တစ္ခုလည္း ျဖစ္လုိ႔ နာမည္အႀကီးဆံုး၊ လူသိအမ်ားဆံုး မီးမ္ေတြဟာ ဟာသေတြ ျဖစ္ေနတာကုိ ေတြ႕ရမွာပါ။ ေနာက္ၿပီး မီးမ္ကုိ ႏွစ္ၿခိဳက္ၿပီး ကုိယ္တုိင္လည္း ဖန္တီးၾကတဲ့သူေတြဟာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ကေန ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အထိ အမ်ားစု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ဟာသရသေပးတဲ့ မီးမ္ေတြ အမ်ားစု ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုေနာက္ပုိင္း ႏွစ္မ်ားမွာေတာ့ သံုးဆယ္ေက်ာ္ အရြယ္ေတြပါ မီးမ္ယဥ္ေက်းမႈကုိ ႏွစ္ၿခိဳက္ပါ၀င္လာၾကတာကုိ ေတြ႕ရတယ္လို႔ သိရွိရပါတယ္။

အားလံုးနီးပါးေသာ မီးမ္ေတြဟာ ဟာသဓါတ္ခံ ျဖစ္ၾကေပမဲ့ တစ္ခါတစ္ေလမွာ မီးမ္တစ္ခုဟာ နက္နဲ႔က်ယ္ျပန္႔တဲ့ အယူအဆမ်ားကို ခ်ျပႏုိင္တဲ့ ၾကားခံပစၥည္းတစ္ခုလည္း ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အခ်စ္ေရး ကိစၥ၊ ေက်ာင္းကိစၥ၊ လုပ္ငန္းခြင္က ဟာသေလးေတြကုိ အင္တာနက္ေပၚမွာ ေ၀မွ်လုိ႔ရသလုိ၊ စိတ္ထဲမွာ မေၾကမခ်မ္း ရွိတာေလးေတြကုိလည္း ရင္ဖြင့္စရာအျဖစ္ အသံုးျပဳၾကတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ငယ္ရြယ္တက္ၾကြတဲ့ လူငယ္လူလတ္ေတြၾကားမွာ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရးလုိ ေလးနက္တဲ့ အယူအဆေတြကုိ ဟာသေႏွာလုိ႔ျဖစ္ျဖစ္၊ သေရာ္လုိ႔ျဖစ္ျဖစ္ မီးမ္ေတြကုိ သံုးၿပီး တင္ျပၾကတာလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။

ရယ္ရသည္ျဖစ္ေစ၊ ေလးနက္သည္ျဖစ္ေစ၊ အင္တာနက္ မီးမ္းေတြဟာ လူငယ္လူလတ္ေတြအၾကား အရွိန္အဟုန္နဲ႔ က်ယ္ျပန္႔လာေနတယ္ဆုိတာကေတာ့ သိသာတဲ့အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။